Biliyor musun?

Ben hiç doymadım sevdiklerime, doyamadım.
Ya onlar bana doydular ya da bir mani çıktı da uzakta kaldılar, durdular kim bilir?
Ben hiç sıkılmadım, sıkılamadım yahu! Canımı sıkanlar da oldu aralarında ama ben hiç onlardan sıkılmadım.
Ben hiç gerçekten küsmedim onlara. Yalandandı ulan benim küsüşlerim. İki tatlı söze tav oldum ben hep.
Ya da içten bir sarılışa.

Gün geldi, saatlerce ağladım hıçkırarak. Gözümden akanla burnumdan akan birleşti bir zaman sonra. Boğazım ağrıyana kadar, gözlerim kapanana kadar ağladım.
Gün oldu hislerimi yitirdim. Ruhumu dışarı çıkarken yatağımda bıraktım. Üstünü de örttüm ki uyanmasın böyle ayazlarda.

Hep sordum "Kötü biri miyim?" diye.
Cevap bulamadım.