Sormak
lazım insanlara, ne için yaşıyorlar. Çoğunuzu bir şeyler için
çabalarken görüyorum. Nişan almışsınız, tek gözünüz
kapalı, diğeri de gez göz arpacık. Beyninde her şeyi durdurmuş,
sadece avına odaklanan ve sadece avının ayak seslerini duyan bir
avcı misali, hedefe odaklı.
Peki ya
etrafınızdakiler?
Gerçekten
onları görmezden gelmeli miyiz “hedefe” ulaşmak için? Daha
dün hedefe doğru bir adım atamazken dostun tutmadı mı elinden?
Bir değil bin adım atmadınız mı birlikte? Başka bir yakının
kucaklamadı mı seni tökezleyip düştüğünde? Hedefe bu kadar
yaklaştığında neden radarından çıkıyor bu insanlar? Hani
etik? Hani sevgi?
Bazen de hedefe o kadar yaklaşmışken birileri gelip engel oluyor. Ne kadar da sinir bozucu, di mi?
Elini
atsan tutacaksın gibi, biri geldi ve engel oldu. Sinirleniyoruz tabi
böyle şeyler olunca. Sinirlendikten sonra bir düşünmek lazım.
“Engel oldu!” deyip bir kenara atmak da bencillik olsa gerek.
Neden engel oldu?
Aslında
bulmak için çabalamaya da gerek yok. Gidin kendisine sorun.
Bir
insan gerçekten sizin çok istediğiniz bir şeye engel oluyorsa,
mutlaka sebebi vardır.
Son
olarak...
Allah
belanı versin Meriç
