Efendim?

Sormak lazım insanlara, ne için yaşıyorlar. Çoğunuzu bir şeyler için çabalarken görüyorum. Nişan almışsınız, tek gözünüz kapalı, diğeri de gez göz arpacık. Beyninde her şeyi durdurmuş, sadece avına odaklanan ve sadece avının ayak seslerini duyan bir avcı misali, hedefe odaklı.

Peki ya etrafınızdakiler?

Gerçekten onları görmezden gelmeli miyiz “hedefe” ulaşmak için? Daha dün hedefe doğru bir adım atamazken dostun tutmadı mı elinden? Bir değil bin adım atmadınız mı birlikte? Başka bir yakının kucaklamadı mı seni tökezleyip düştüğünde? Hedefe bu kadar yaklaştığında neden radarından çıkıyor bu insanlar? Hani etik? Hani sevgi?

Bazen de hedefe o kadar yaklaşmışken birileri gelip engel oluyor. Ne kadar da sinir bozucu, di mi?

Elini atsan tutacaksın gibi, biri geldi ve engel oldu. Sinirleniyoruz tabi böyle şeyler olunca. Sinirlendikten sonra bir düşünmek lazım. “Engel oldu!” deyip bir kenara atmak da bencillik olsa gerek. Neden engel oldu?

Aslında bulmak için çabalamaya da gerek yok. Gidin kendisine sorun.

Bir insan gerçekten sizin çok istediğiniz bir şeye engel oluyorsa, mutlaka sebebi vardır.

Son olarak...

Allah belanı versin Meriç